..derken uyuyorum galiba

nerden yedim şu 3 dilim pizzayı bu saatte arkdaş ya..

bugün böyle esti birden.. yeter lan hergün hergün ev yemeği dedim, pizza söyledim.. benim yaşlılar şok şok şok tabi.. bunların dışardan söyledikleri tek şey lahmacun çünkü.. ha bi de döner.. ama bunları da 40 yılda bir söylerler.. dışardan pek yemezler..

eskiden hele yani ben burda değilken dışardan hiç yemezdi bunlar.. ben geldim mertlik bozuldu..

..

bugün şunlara bir pizza yedireyim en iyisi dedim.. vakti geldi.. ilerde kentcuky tavuğu da girecek bu eve.. yaptıklarım yapacaklarımın teminatı..

bana göre fazla sağlıklı yaşamaktan dolayı dökülüyoruz biz.. valla bak.. ben önceden ne bulursam yiyordum istanbul'da.. gerçi bir ara çok sağlıklı bir çizgide de ilerledim tabi ama son yıl resmen abartmıştım.. devamlı fast food yiyordum.. iyice göbek yapmıştım şu küçümen halimle..

ama o zamanlar ne öyle uyuyamıyorum diye zırlardım, ne başım ağrıdı derdim, ne midem yandı, ne oram zırtladı buram pırtladı diye sızlanırdım..

çöp kutusuna dönüştüğüm anlar olmuştu.. saatlerce beklemiş pizzaları yediğim falan.. bugünkü gibi mesela.. ama hiç bişeycik olmazdı..

ne hassaslaşmışım ben yahu.. ne çıtkırıldımlaşmışım.. bizimkilere benzedim işte.. yaşlıya dönüştüm.. iki camı açsam hasta oluyorum artık..


..

neyse işte midem yandı soda moda idare ediyorum.. pizzaları indirip uykuya dalmışım salak gibi.. birşey yiyip uyuyunca midem yanar benim.. tabi bu önceden de böyleydi, hiç değişmedi bu.. gerçi herkesin öyle oluyordur belki bilmiyorum.. bebekler istisna tabi.. onlar yiyip yiyip vurup kafayı yatıyorlar her seferinde şaşıyorum görünce.. bebeği dürtüp uyuma bak, sonra miden yanar, daha yeni yedin kalk kalk kalk falan diyesim geliyor..

..

neyse yani acaba böyle vücudu hunharca kullanmak daha mı iyi oluyor ki.. böyle alıştırmak lazım belki de.. alışsın öyle ikide bir tırı vırı yapmasın.. di mi ya.. olmuyor böyle.. geçen cips yemiştim onda bile arıza çıkarmıştı..
ya ben gerçekten yaşlanıyor muyum yoksa ya..

neyse..

kapatalım bu bahsi rica ederim.. kendime diyorum..

..

ya bu arada kendimi tebrik etmek istediğim bir konu var.. o da artık geceleri uyumayı bir şekilde başarıyor olmam konusu.. öğrenme psikolojisi denen şey bu olsa gerek..

kendimi şartladım klasik müzikle uyumaya.. yani klasik müzik dinlemeye başladığımda takribi 4 yada 5. şarkıda uyumuş oluyorum.. shutterdan 40 dk sonra kapanacak şeklilde ayarlıyorum bilgisayarı ve kapanış anına tanık olmadan uyumuş oluyorum..

bu olay şöyle gelişti tabi..

önceleri gündüzleri uykuya dalmakta geceleri yaşadığım kadar sorun yaşamadığımı farkettim.. tabi gündüzleri de tam olarak uykuya dalamıyordum yani uykum gelse bile anca mayışma kıvamında kalıyordu..

sonra birgün aniden dedim ki.. lan ben neden klasik müzik dinlemiyorum?

tabi ya dedim.. klasik müzik kadar insanı rahatlatan birşeyin olamayacağını hayatımın muhtelif dönemlerinde hararetle savunmuşluğum vardı benim..

yani benim olayım psikolojikse, yani üzerimden atamadığım bir kaygı halim söz konuysuysa gerçekten, klasik müzik antidepresan etkisi gösterecekti.. ki gösterdi de..

..

böyle tarih tutarak, verileri saatlere göre kaydederek falan bir deney yapmadım tabi ama kabaca ne zaman ne aşamalardan geçtim şu şekilde oldu..

yaklaşık bir süre önce klasik müzik dinlemek suretiyle akşamları 1 saat falan yatıp günün yorgunluğunu ve stresini üzerimden atma çalışmalarına giriştim.. sadece gözlerimi dinlendiriyordum, uyumuyordum.. uyuyamıyordum yani.. ama sonra sonra yavaş yavaş dalar gibi olmaya başladım.. dalıp dalıp hemen uyanıyordum aynı gecelerdeki gibi.. sonra sonra 5 -10 dk falan uyuyup uyanmaya başladım.. yani deliksiz bir uyku olamadı en başlarda.. ama ikinci haftada biraz daha iyileşti durum.. 20 dk yada yarım saat falan uyuyup uyanıyordum.. yani uykuya dalıp evdeki bir sese falan uyanıyordum..

bu arada bütün bunlar sürerken geceleri de açıyordum müziği, ama 1 saate de kursam uyuyamıyordum.. bilgisayarı kapanmadan yakalayıp bir daha kuruyordum.. yada kapanırsa yeniden açıyordum.. 2 saat ve üzeri süre müzik dinlemiş oluyordum en başlarda.. ve uykum hafif dalıp anında uyanma şeklinde seyretse de sonra sonra uyumaya başladım gece de.. ama bi uyanıyordum müzik hala çalıyor oluyordu.. tekrar uyuyordum falan.. sonra giderek uyuduğum sürenin miktarı artmaya başladı.. uyuyorum uyanıyorum bilgisayar kapanmış falan.. tekrar açıyorum kalkıp.. yani uyansam bile en azından 1 saate yakın uyuyordum deliksiz..

bir süre bu şekilde uyuduğum süreler artarak devam etti.. geceleri 2-3 defa uyanıyordum.. bi uyanıyordum saat 3, bir uyanıyordum 5.. ama bunlar benim için başarı.. yani deliksiz 2 saat uyumak bile başarıydı..

..

zamanla akşam terapileri de giderek verimlileşti.. bu hafta içerisinde kesintisiz 1 saat uyuduğum hatta annemi tembihlemek zorunda kaldığım anlar oldu beni uyandır 1 saat içinde uyanmamış olursam diye..

alarm kurmaktan özellikle kaçındım.. alarm kurmak demek stres demek çünkü.. özellikle şu aşamada.. çünkü alarm kurunca kesin uyuyacakmışım da alarmla kalkmak zorunda kalacakmışım gibi bir kaygı oluşuyor bu sefer de.. bunda birşey yok gibi gözüküyor ama kesin uyuma kısmı zaten asıl sorun olan.. böyle bi şart olmadığını fakat uyumam halinde kalkmam gerekeceğini düşünmem lazım sadece.. o yüzden alarm bile kurmak istemedim..

zaten akşam dinlenmelerimde bilgisayarı da kurmuyordum kapansın diye.. playlistim de ondan bayaa uzun aslında.. ilk başlarda 2 saat bile öyle uzanıp sadece müzik dinlediğim oluyordu.. sonraları uyumaya başladım yani..

neyse..
böyle böyle derken giderek iyilieşti bu durum.. akşamları bile uyuduğum halde geceleri de erken sayılabilecek vakitlerde uyumaya başladım.. son birkaç gündür geceleri sabah açıyorum gözümü hatta.. bu benim için zafer demek artık..

hala müzik açık giriyorum yatağıma tabi.. hatta 4-5 gün önce sanırım müzik açmayayım demiştim bakalım ne olacak diye 1 saat boyunca uyumadan beklemiştim.. ondan sonra kalkıp açmıştım..

ama bugün akşam üzeri, müzik açık olmadığı halde uyudum bir güzel.. hatta 2.5 saat uyumuşum yuh dedim.. bu arada bu akşamüstleri uyuma işini yatağın içine girmeden yapıyorum.. üzerime hırka gibi birşey örtüyorum.. çok üşümeyecek ama çok da ısınmayacak şekilde yapıyorum yani.. annem de beni bu şekilde görünce bana hep yatağının içine gir, üşürsün diyordu.. bugün yatağın içinde olduğum için sanırım 2.5 saati buldu.. neyse çok da sorun değil.. rahat olmak lazım hem.. uyuduysak uyuduk naabalım..

ama akşam üstleri yatak içinde uyumak istemememin haklı sebepleri var.. yatağın içinde olmanın vereceği konforla saatlerce uyuma tehlikesinden korunmak istiyorum.. gece olması gereken uzun uykuyu akşam üzeri yapmak istemiyorum yani.. ayrıca bunun kesin bir uyku olmadığını düşünüp uykuya dalmayı kolaylaştırmak için böyle yapıyorum..

bunu da bir yerde okumuştum.. bir süre sonra yatak, pijama, yatma hazırlıkları uyuyamamakla bağdaşıyormuş uyku sorunu çekenlerde.. zaten uyku sorununa neden olan hali hazırdaki kaygıdan ayrı olarak başka bir kaygı oluşturuyormuş bu sefer de.. uyuyamama kaygısı oluyormuş yani ek olarak.. pijama giymeden falan üstünüzdeki kıyafetlerle yatın diyordu öneri olarak..

bunu da yaptım.. geceleri pijama giymedim o ilk hafta.. ev kıyafetlerimle yattım öyle.. bir süre sonra sadece alt pijamamı giymeye başladım.. üstüm kaldı.. bir süre sonra belki tümden pijama giyerim ne bileyim.. müziğe ihtiyaç duymayacağım zamanlar da gelir belki.. hehe.. ulan resmen sistemli planlı programlı yaklaşıyorum bu olaya.. ciddi ciddi deney yapıyorum :))

..

yani sonuç olarak.. burda sanırım yaptığım olay şu..

kaygısız bir şekilde uyumayı öğrenirken bunu da müzikle bağdaştırıyorum.. gündüzleri kaygısız uyuyabildiğim için o uyuyabildiğim anları müzik sesi ile birleştirip koşullu öğrenme gibi birşey gerçekleştiriyorum heralde.. müzikle uyumaya şartlanıyorum.. yani gece müziği duyduğumda uyumaya koşullanıyorum.. aman neyse ne işte..

özetleyecek olursak;

geceleri korkuyormuşum lan ben!

hehe:)) yani olay buraya çıkıyor sanki..

yani düşünecek olursak.. sen gündüzleri uyuyabil.. ondan sonra geceleri uyuyama.. ama yok ya.. ilk başlarda gündüzleri de uyuyamıyordum ben.. korkmaktan olsa gündüzleri de uyuyamazdım.. ama sonuçta gündüz uykularımdan gece olduğum kadar rahatsız olarak sıçramadım hiç.. uyansam bile daha sakin uyanıyordum.. gecenin kesin bir olayı var yani bu işte.. kaygı düzeyi gece 2-3 katına çıkıyor belki de.. onun gibi bir şeyler.. neyse boşver..

ama yani bu ne kardeşim ya sürekli kaygılı bir ruh haliyle yaşanır mı.. amma kaygı topu bir insan olmuşum yahu.. kaygının sebebi de çok çeşitli.. yok yok.. insan her bir şeyi kafasında evirip çevirip kendisine korku malzemesi çıkarabilir..

stres yaratacak her şey yani.. kaygılı bir ruh haline sebep oluyormuş.. ben demiyorum psikologlar, psikiyatristler yazmış bi sürü yazı oraya buraya.. arada açıp okumakta fayda var..

ben bunlarla aslında iyi kanka olurum.. potansiyelim var yani.. ama olmasam daha iyi.. mümkünse kendi kendime halletmek istiyorum sorunlarımı..

..

kahve de içmiyorum tabi bu arada..

geçen içmiştim de ne zamandı hatırlamıyorum müzikle bile uyuyamamıştım.. en son saate baktığımda 4buçuğa geliyordu.. ama hangi gündü..

zaman kavramamımı bile yitirdim ben neredeyse.. bu dediğim 3 hafta önce bile çıksa şaşırmam.. bana geçen gün oldu gibi geliyordur.. yani aslında düşündüm de son zamanlarda kahve içtiğimi hatırlayamadım bu sefer de..

ne ne zaman oldu artık unutuyor muyum karıştırıyor muyum bilmiyorum.. yani şu uyku problemim için çok fazla şeye dikkat edip çok fazla şeyi göz önünde bulundurmaya çalışınca bir süre sonra yalan yanlış hatırlıyorum sanırım bazı şeyleri..

yazsaymışım keşke verilerimi ya.. tek tek kaydetseymişim.. grafik falan hazırlasaymışım keşke.. bilimsel çalışma olmuş olurdu hem.. eheh..

..

neyse sonuç olarak kahveyi de içmiyorum haftalardır.. ama onun dışında otla çöple ilaçla da işim olmadı..

müzikle terapi üzerine yoğunlaştım bu sefer de:)

bu da fos çıkmasa bari ya..

yatınca uyumak, sabah uyanmak ne güzel bir duyguymuş ya.. valla ne kadar şükretsem az.. uyku deyip geçmemek lazım.. elzem bir ihtiyaç bu.. psikoloji açısından olduğu kadar fizyoloji açısından da önemli..

böyle işte..

artık uyuyorum galiba..