neyse ne..

ooooooooooooof of

bir of çeksem karşıki dağlar yıkılır sanıyordum ama herşey yerli yerinde duruyor.. zaten karşımda dağ yok apartman var.. o da yıkılmadı yani..

zaten yıkılsa kötü olurdu.. aman neyse.. yine saçmalayarak başladım yazıya.. valla ne olacak bu halim bilmiyorum..

..
hangi insan şu pitbull kadar mutludur bunu da bilmiyorum.. hani var ya pitbull.. çemçük ağızlı adam.. herkesle feat yapıyor düet yapıyor.. abim bi kere ondan bahsetmeye çalışırken buldog demişti.. ciddi ciddi demişti yani.. espri olsun diye değil..

hiç gülmemiştim ben de.. madem espri değil ne gülcem lan..

..

bak bu adam nedense çok mutluymuş gibi geliyor bana.. neden öyle geliyor ki.. yani bütün gün parti koko içerisinde olduğu muhtemel olan bu adam, neden bana çok mutluymuş gibi geliyor..

ayrıca bana ne lan..

ben kendi mutsuzluğuma bakarım arkadaş..

ya sahi ben neden mutluyken bile mutsuz hissediyorum kendimi.. yada bazen mutsuz bir anda mutlu hissediyorum.. manyak mıyım ben? bu sorunun cevabını yıllardır veremedim.. bazen öyleymişim bazen değilmişim gibi geliyor..

ama bir sorun var.. o da sanırım benim neden yaşadığımı bilmemem.. evet bu bence bir sorun.. hayatta amaçsız kalmak yada en sonunu düşündüğünde olup olmaması çok büyük fark yaratmayacak amaçlar edinmek hep bu soruyu sorduyor bana.. neden yaşıyorum ben..

bu hayatta iki tip şanslı insan var bence..

1. kendisini herhangi bir dine verebilmiş insanlar..

2. kendisine dine vermemişse bile hayatın anlamı konusunda kasmadan yaşayabilen insanlar..

benim gibi arada kalmışlar genelde mutsuz oluyor zaten.. inancında çatırdamalar olmuş hatta dinden çıkmış sonra geri girmiş, çıkmış girmiş çıkmış girmiş, ortalarda ne yapacağını bilmeden gezinen, birgün inanıp bir gün inanmadan yaşayan tipler mutsuz olmaya çok müsaittir heralde..

neden böyle oluyor anlamıyorum..

mesela böyle bir düğme olsa beynimde, inanıyorken kapatırım, tamam bu modda kal artık daha fazla düşünme bu çizgide ilerle derim..

ama düğme falan yok malesef..

ben nietzsche gibi değilim.. heralde değilsin dediğini duyar gibiyim.. yani değilim tabi nasıl olayım lan..

ya hani inanmak kolaydır inanmamak zor olandır gibisinden bir aforizma sıçmış ya.. hiç öyle zoru başarmak gibi bir derdim yok.. bir yaratıcıya inanmak kolay olan diye bundan kaçmıyorum.. ne kasıcam lan kendimi.. 3 günlük dünya.. mümkün olsa bunları hiç düşünmeden gül gibi yaşayıp gitmek isterdim hatta.. bana kalsa inanayım gitsin yani.. ki zaten ne olursa olsun kendimi inanıyor kabul ediyorum.. yüzde ver deseler ne derim bilmem ama.. ama işte toplumda uyumluyum, inşallah maşallah derim :D allah korusun derim, çok şükür derim..

dur bir aklıma gelmişken diyeyim.. çok şükür ya.. iyiydi bu gün de..

neyse ya sapıtmicam bu konuyu..
hem zaten derdim yaratıcı kavramından ziyade dinlerle..

birkaç yıl önce düşünmeye başladım salak salak.. geri zekalı gibi.. düşündükçe mutsuzlaştım.. birkaç yıl öncesine kadar ne kadar da mutluydum.. sahi ne kadar mutluydum? o zamanlar da bayaa bi mutsuzum diye ağlandığımı hatılıyorum çünkü.. ya ben zaten ille bulurum mutsuz olmak için birşeyler..

valla.. mutlulukmuş mutsuzlukmuş.. sorun kafada kafada.. genlerde.. mutsuzluk geni falan var heralde..

neyse..

ha bir de aslında kolay olan inanmak mı inanmamak mı diye de düşünmek lazım.. bunun namazı var orucu var.. :D

böyle bir bakış açısı da mevcut yani..

..

neyse ya.. geçen otçuyla konuşuyorduk.. otçu dediysem melisacı..

böyle yaratılış muhabbetleri açıldı.. iki salak karşılıklı konuşmaya çalışıyoruz yani.. muhabbet dediysem o.. felsefe yardırmıyoruz yani.. zaten ben nasıl felsefe yardırayım entel bile değilim.. neyse bana dedi ki..

bir müdahale bekleme..

yok lan beklemiyorum tanrı ölmüş zaten diye esprik yapıcaktım nerdeyse de sonra tuttum kendimi iğrençleşmeyeyim dedim..

onu mu demiş lan adam sanki.. valla felsefeyi bile saptırıyoruz he..

..

nerden çıkardı ki müdahale beklediğimi.. öyle müdahale bekler gibi bir halim mi var benim? var mı?

belki de var..

ama ben de hayata pek bir müdahale olduğunu düşünmüyorum zaten.. yani insanlar başı boş gibi.. yada müdahale varsa bile bizim olmasını istediğimiz yada olması gerektiğini düşündüğümüz gibi değil.. bilmiyorum..

nerden bileyim zaten..

ayrıca müdahale olsa olmasa ne farketder.. farkedecek olsa bile farketse yada farketmese ne farkeder..

..

ben birkaç defa bir müdahale oldu sanmıştım ama.. sanmıştım diyorum çünkü sonradan başka türlü açıkladım olayları.. sonra üzüldüm yine.. müdahale olaydı daha iyiydi lan dedim..

özeldim ne güzel ben dedim.. üzüldüm..

bak anlatayım hatta.. bir keresinde böyle sabahın çok erken bir vaktinde sınava gitmek üzere evden çıkmıştım.. biraz erken gideyim diye uğraşırken hava karanlıkken çıkmışım haberim yok.. tam aydınlanmamıştı yani.. kıştı.. hava da çok soğuktu..

sonra bir köpek çıktı karşıma.. bizim mahalledeki sağa sola havlayan cengaver ruhlu köpekti bu.. genelde bir kapının arkasında olurdu ama bu sefer yolun ortasındaydı..

hassiktir dedim.. o an kalbim öyle bir çarpmaya başladı ki olayın şokundansa bir an buna dikkat ettiğimi hatılıyorum.. oha lan amma hızlı atıyor kalbim dedim.. daha hayvan saldırmadan ben kalpten gidecektim nerdeyse..

sonra birden bir üzüntü kaplamıştı içimi.. çünkü o köpek beni ısıracaktı, sürüncektim oralarda kimse de yok, kan revan olacaktı ortalık.. sınavı da kaçırcaktım.. ondan sonra uğraş dur.. tekrar ders çalış.. bi daha stres çek.. o gün sınav olup bitçekti ne güzel.. bir anda bunları düşündüğümü ve içimin karardığını hatılıyorum..

köpek hırladı, bana doğru bir adım attı..

noluyo lan dedim artık iyice panik olmuştum.. siktirsin gitsin bu ya nolur yaa diyorum böyle içimden sürekli.. hala benim sınava yetişmem lazım çok da çalıştım lan, heba olacak tek istediğim sıvava gitmek falan diye düşünüyorum bir yandan.. bunların hepsi saniyeler içerisinden oluyor ama.. hepsi aynı anda oluyor belki.. senkronize bir biçimde oluyor ne bileyim..

nolur nolur dedim dua ettim.. böyle küfrede küfrede etmedim tabi.. uygun kelimeleri kullandık heralde.. öyle göt korkusunda bi de lan man mı dicem.. neyse ben böyle dua ediyorum falan.. yalvarıyorum..

birden köpek üstüme koşmaya başladı.. evet.. gerçekten..

ömrüm film şeridi gibi geçmedi ama gözlerimin önünden.. buna rağmen geçmedi.. köpek bana doğru hızlanıyor ama ben halen ömürümü şerit halinde izleyemiyorum.. böyle bir durum içerisindeyim.. o an sanırım neden orda dikilip de kaçmak için harekete geçmediğimi düşünmüştüm hatta.. kaçsam mı kaçmasam mı diye ikilemde kalmıştım sanırım.. tabi ben düşünene kadar köpek bana ulaşmıştı..

ama tam dibime kadar geldiği anda aniden durdu.. hem de sanki görünmez bir cama çarptı da durdu.. geri sekti.. ben şok oldum.. napıyo bu dedim.. tabi bir yandan da şükrediyorum teşekkür ediyorum allah'a.. bir yandan da hala inanamıyorum olanlara..

yana yana çekildi böyle hafif seğirterek.. yol verdi yani.. ben de diğer yana doğru seğirttim.. birbirimize bakmayı sürdüryorduk ben geri geri yürürken.. sonra biraz önüme dönmeye çalıştım öyle yürüdüm bir süre yine buna ara ara bakarak.. o da halen bakıyordu zaten.. sonra iyice hızlandım ve gittim ordan..

kurtulmuştum köpekten işte..

ve o zaman beni ilahi bir güç korudu diye düşünmüştüm.. yıllarca da böyle düşündüm..

sonra sonra dedim ki hava karanlıktı, soğuktu.. kafam gözüm bereyle atkıyla kapalı.. hayvan beni ne görüyor ne kokumu duyuyor.. yaklaşınca tanıdı heralde, kokumu falan aldı, mahalle sakini olduğumu anladı dedim..

ama olayı böyle açıklasam da aslında öteki türlü düşünmek istiyorum.. fakat sonra diyorum ki beni köpekten koruyan, neden diğerlerini de korumasın.. bahsetmek istemeyeceğim kadar çirkin ve korkunç olaylar oluyor.. benden çok daha savunmasızlar, çok acı bir biçimde zarar görüyorlar bu hayatta..

o yüzden ya hesaplar bizim yaptığımız gibi bizim sandığımız gibi yapılmıyor ya da müdahale falan yok işte.. 

ama özel olduğunu düşünmek güzel bir duygu.. insan böyle hissetmeye devam etmek ister haklı olarak..

ama bunu düşünmek diğerlerinin hiç özel olmadığını,değersiz olduklarını kabul etmekle eş değer sanırım..

yada herkesin dediği gibi, bizim hesaplayamadığımız kısımlar mı var? işte işin içinden çıkamadığın anda buna sarılırsın zaten.. o yüzden belki de artık işin içinden çıkmanın vakti gelmiştir..

yada gelmemiştir..

bilemedim..

hem zaten benim şimdi başka şeylerle uğraşmam lazım..
neyse..